O bwinΣΠΟΡ FM είναι το… στοίχημα που πρέπει να ποντάρεις

Να τα λοιπόν τα 26α γενέθλια. Και θα είναι από τις λίγες φορές, που θα γράψω σε πρώτο πρόσωπο. Δεν γίνεται άλλωστε από τη στιγμή που μου ζητήθηκε να μεταφέρω τις εμπειρίες μου και τα όσα νιώθω, να χρησιμοποιήσω κάποιο άλλο πρόσωπο.

Μια επταετία γεμάτη (πότε πέρασε απορώ...) με μπόλικες αναμνήσεις, κυρίως καλές αλλά και κακές όπως σε κάθε δουλειά και μέρος της ζωής. Μια επταετία που πέρασε πολύ γρήγορα μπορώ να πω, με αρκετές επιτυχίες. Ο bwinΣΠΟΡ FM μοιάζει σαν ένα, μακροχρόνιο, στοίχημα που αξίζει να ποντάρεις. Με καλή απόδοση, προοπτική και μπορεί κάλλιστα να σε πληρώσει. Δεν είναι τυχαίος ο παραλληλισμός. Κάθε επιλογή είναι και ένα στοίχημα, για το οποίο καλείσαι να έχεις αποφασίσει σωστά πριν το παίξεις. Επειδή μας αρέσει λοιπόν να ποντάρουμε (και έχουμε πανηγυρίσει πολλά γκολ κατά τη διάρκεια της βάρδιας), θεωρούμε πως ήδη έχουμε πληρωθεί.

Διότι όταν ήρθε η πρόταση (στις 15 Δεκεμβρίου του 2015) από τον τότε διευθυντή, Γιώργο Κοσμά, αισθάνθηκα ένα δέος και μια μεγάλη χαρά που θα δουλέψω στο κορυφαίο Μέσο της χώρας. Μόλις στα 21, με ενάμιση χρόνο στη δουλειά να σου έρχεται μια τέτοια πρόταση, την λες το λιγότερο τιμητική. Και προφανώς ευχαριστώ τον Γιώργο γι' αυτό, όπως και όσους με βοήθησαν, με στήριξαν, με πίστεψαν στη συνέχεια. Γιατί αυτό ήταν η αρχή, αλλά υπάρχει και συνέχεια. Προφανώς ο Βάιος Τσούτσικας που συνέχισε με τη σειρά του να μου δείχνει την ίδια εμπιστοσύνη, ο Θανάσης Ράλλης που μου έδωσε την ελευθερία να κάνω όσο γουστάρω αλλά και όσοι βρίσκονται... δίπλα μου εκεί μέσα, βάζουν το δικό τους λιθαράκι για να σε κάνουν καλύτερο. Είτε σαν άνθρωπο, είτε σαν επαγγελματία. Από όλους κάτι έχεις να πάρεις αλλά και να πετάξεις. Μαθαίνεις πράγματα χρήσιμα και τα κρατάς, βλέπεις καταστάσεις που τις πετάς στα σκουπίδια. Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι...

Αφήνω το γλύψιμο στην άκρη και συνεχίζω. Υπάρχουν πολλά καλά, όπως υπάρχουν και άσχημα. Παντού, όμως, ισχύει αυτό! Ο bwinΣΠΟΡ FM αν μη τι άλλο θα σε βοηθήσει και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό να φτιάξεις το όνομά σου, πλάι στο δικό του. Σε «φτιάχνει», σε βγάζει στον αφρό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αν κοιτάξεις γύρω σου τους κορυφαίους (υποκειμενικό αυτό, ο καθένας έχει τους δικούς του κορυφαίους), εννιά στους δέκα θα έχουν περάσει από εκεί. Κάτι λέει και αυτό...

Στην εν λόγω δουλειά θα τα ζήσεις όλα. Από το να υπάρχει βάρδια με δύο άτομα και να γράφεις με χέρια και με πόδια. Και με ένα έχει υπάρξει, αλλά προσπαθώ να την ξεχάσω! Αλλά και με 15, στις αγαπημένες Πέμπτες με Europa League πλέον και με Conference League, όπως και Euroleague. Με άπειρα γέλια, με τσακωμούς, με πειράγματα, με φασαρία, με ησυχία, με ό,τι μπορείς να φανταστείς! Αν κάτι σου φαίνεται ακραίο, τότε μπορεί και αυτό να έχει γίνει στο αγαπημένο γραφείο. Με τον Γιώργη τον Σπανομανώλη (γύρνα πίσω) να βάζει survivor στο λάπτοπ για να δει, με τον Ρομπόλη να γράφει ασταμάτητα δηλώσεις σαν μανιακός, τον Βλαχαδάμη να κάνει τα τρελά του και να βγάζει δάκρυα χαράς για τα ευρωπαϊκά της Ρεάλ, τον Καππάτο να σκάει με τη γνωστή μπουφανάρα του την κόκκινη και τον σκούφο του χειμώνα καλοκαίρι, τη Βοσνάκη να μας ενημερώνει για ό,τι κινείται στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας, τον Πετριδη να σκάει παρέα με την κρεμάστρα του και το πουκάμισό του, τον Σιαμπλή να βγάζει παρατσούκλια μέχρι και για τις καρέκλες... Και δεν έχω πει ούτε το 1/4 των όσων γίνονται εκεί μέσα...


Κοιτώντας πίσω, κρατάω πολλά. Συνεντεύξεις, θέματα, αγώνες, μεταδόσεις. Άτομα που γνώρισες σε αυτή την επταετία. Άλλοι παραμένουν, άλλοι έφυγαν και υπήρξαν και αυτές οι στεναχώριες. Με άλλους δέθηκες (και παραπάνω απ' όσο περίμενες), με άλλους όχι. Είναι σαν τον στρατό: με όλους θα αναγκαστείς να μιλήσεις!

Συνεχίζουμε, όμως... Με γερό στομάχι, καμιά φορά και με κανένα ντεπόν στο χέρι, με άγχη και νεύρα για κάτι που δεν έμαθες ή δεν μπορείς να μάθεις... Με την ίδια τρέλα για το ιταλικό πρωτάθλημα, μη ξεχνάμε τα βασικά! Σε βαθμό που κουράζει τους υπόλοιπους, αλλά εμένα ποτέ. Αλλά και με όρεξη, φιλοδοξίες, όνειρα. Διότι η αλήθεια είναι πως αρκετοί όσο περνάνε τα χρόνια τα χάνουν αυτά. Εγώ όχι. Αν συμβεί αυτό ταρακουνάω λίγο το κεφάλι μου να ισιώσω. Κοιτάμε μπροστά! Ελπίζοντας πως τα καλύτερα θα έρθουν, πως η πρόοδος θα συνεχιστεί για όλους...